Χρονιαπολλακαληχρονιά

Μια βδομάδα ή 10 μέρες πριν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά αρχίζουμε να ευχόμαστε στους γνωστούς, φίλους, συγγενείς, αλλά και σ’ όσους μιλάμε στο τηλέφωνο ή συναντούμε στις διάφορες συγκεντρώσεις.

Η πιο συνηθισμένη και σύντομη ευχή το : «Χρόνια πολλά». Που σημαίνει ότι ο ευχόμενος εύχεται στον απέναντι του να ζήσει πολλά χρόνια, τουτέστιν να έχει υγεία και κατά συνέπεια μακροημέρευση.

Μια μακροημέρευση που μόνο αμέσως μετά τον Β Παγκ. Πόλεμο άρχισε να υφίσταται στην κυριολεξία, αφού από τότε άρχισε το προσδόκιμο ηλικίας να λαμβάνει την άγουσα για τα 80 χρόνια, στα οποία και σύντομα σταθεροποιήθηκε.

Όμως αν και τα χρόνια έγιναν πολλά, ή τουλάχιστον περισσότερα αριθμητικά από πριν, έγιναν εξ ίσου καλά? Η εύκολη απάντηση είναι ότι αφού ο απόλυτος αριθμός των ετών επιβίωσης αυξήθηκε, αυτό θα οφείλεται και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής. Δεν είναι όμως πάντα έτσι. Αποφεύγουμε οι περισσότεροι να ευχηθούμε «χρόνια καλά» κι ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι μπορεί να είναι και λίγα. Ίσως γιατί έχουμε μάθει να επιθυμούμε το κάθε τι στη ζωή μας να είναι πολύ: τα χρόνια, τα λεφτά, τα ρούχα, το φαγητό, οι παροχές…..

Καθιερώσαμε  το «χρόνια πολλά» λοιπόν ως στερεότυπο, που επαναλαμβάνουμε μονίμως τα Χριστούγεννα, το  Πάσχα, στις ονομαστικές γιορτές και τα γενέθλια.

Και τώρα, τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς  προσθέσαμε για ευκολία και το «Καλή χρονιά». Σε μια λέξη σιδηρόδρομο, «Χρονιαπολλακαληχρονιά» που εκφέρουμε μηχανικά, στολίζοντας την ίσως μ’ ένα μετέωρο χαμόγελο. Επειδή κάτι πρέπει να πούμε…..

Χωρίς να συνειδητοποιούμε οι περισσότεροι το νόημα. Χωρίς να σκεπτόμαστε τη θέση ή τις προτεραιότητες που έχει αυτός που δέχεται την ευχή…

Η ευχή μοιάζει σε πολλά με το δώρο. Αν αυτός που προσφέρει το δώρο αγαπά, τότε αφιερώνει χρόνο πολύ για να διαλέξει αυτό που πραγματικά θ’αρέσει στον εορτάζοντα….Κι η χαρά του δωρητή είναι πάντα η μεγαλύτερη!

Κάπως έτσι λειτουργεί κι η ευχή. Είναι πάντα ευπρόσδεκτη, όμως όταν εξατομικεύεται, προσωποποιείται και εκφράζεται από βάθους καρδίας στολισμένη μ’ όσα θα προσδοκά ο καθένας μας ξεχωριστά, τότε ίσως έχει πραγματικά και μια ελπίδα ακόμα να πιάσει!